وقتی نوبت به تادیب بچه‌ها می‌رسد، بهتر است با یک صدای آرام و محکم با آنها حرف بزنید و تمرکزتان بر روی رفتار بچه باشد نه خود او.
نگین: متوجه شده ‌ام که هرچه با فرزندانم بد اخلاق‌تر حرف بزنم--مثلاً وقتی بدون نگاه کردن به هر دو طرف خیابان از آن عبور می‌کنند—ناراحت‌تر می‌شوند. چطور می‌توانم بدون اینکه باعث ناراحتیشان شوم، جدیت بعضی موقعیت‌ها را به آنها بفهمانم؟
وقتی امنیت و ایمنی فرزندانتان در خطر است—چه با عجله و بدون توجه وارد خیابان بشوند، به آتش دست بزنند یا به ‌طرز خطرناکی به استخر نزدیک شوند—داد زدن یا فریاد کشیدن سر آنها کاملاً طبیعی (و لازم) است. از این گذشته در آن لحظه حاضرید هرکاری بکنید تا توجه فرزندتان را به خود جلب کنید تا بتوانید او را از خطر دور کنید.

بعد از چنین موقعیتی، طبیعی است که فرزندتان گریه کند و شما بخواهید که از او معذرت ‌خواهی کنید. اما واقعیت این است که گریه کردن فرزندتان در واکنش به ترس و فوریت صدای شماست نه به ‌خاطر سخت‌گیر یا عصبانی بودنتان. در چنین موقعیت‌هایی اشکالی ندارد که بدون عذرخواهی از آنها آرامشان کنید. فرزندتان را بغل کنید و مثلاً بگویید، "می‌دونم ناراحتی اما کاری که کردی خیلی خطرناک بود و ترسیدم بهت آسیب برسه. دیگه نباید هیچوقت اینکار را بکنی." تنبیه کردن بچه‌ها بعد از چنین موقعیت‌هایی معمولاً لازم نیست چون به احتمال زیاد از آن درس گرفته‌‌اند.

از‌طرف دیگر وقت‌هایی هم هست که تند برخورد کردن—مثل داد کشیدن مداوم بخاطر کارهای ناچیز—ممکن است نتیجه عکس دهد. بچه‌ها نسبت به واکنش ‌های تند والدینشان مصون می‌شوند و دیگر آنها را جدی قلمداد نمی‌کنند. اگر می‌بینید که کم‌کم دچار چنین عادتی می‌شوید، قبل از اینکه به رفتار فرزندتان واکنش دهید، یک نفس عمیق بکشید و از خودتان بپرسید، "آیا دارم افراط می‌کنم؟" اگر اینطور بود، چند دقیقه از آن موقعیت دور شوید و دوباره بعد از اینکه آرام‌تر شدید برگردید.

به‌طور کلی، وقتی نوبت به تادیب بچه‌ها می‌رسد، بهتر است با یک صدای آرام و محکم با آنها حرف بزنید و تمرکزتان بر روی رفتار بچه باشد نه خود او. همچنین بد نیست که در صورت امکان از عواقب طبیعی آن کار استفاده کنید. این یعنی اگر فرزندتان یک اسباب‌بازی را پرت کرده است، از او بخواهید آن را بردارد. اگر چیزی را از خواهر یا برادرش گرفته است، از او بخواهید که آن را برگرداند. اگر تصمیم گرفت که اینکارها را انجام ندهد، برای کارش یک نتیجه مناسب تعیین کنید، حتی اگر گریه ‌کنان به شما التماس کند. مداومت داشتن رمز تادیب و تربیت موثر است و مغلوب گریه‌های فرزندتان شدن، رفتارهای منفی را در او تقویت خواهد کرد.